Ответить
  • Yalokin Senior MemberАвтор темы
    офлайн
    Yalokin Senior Member Автор темы

    662

    12 лет на сайте
    пользователь #439370

    Профиль
    Написать сообщение

    662
    # 24 июня 2015 18:43 Редактировалось Yalokin, 2 раз(а).

    Я жадаю распавесці вам пра адно дзіўнае вандраванне, якое адбылося напачатку восені 2014 года, але пачатак якому быў пакладзены год таму, увосень 2013 года. Менавіта ў той перыяд у мяне ўзнікла досыць спантаная цікавасць да мотатэматыцы, якая практычна адразу ж была падагрэта магчымасцю купіць новы матацыкл айчыннай зборкі за досыць невялікія грошы, а таксама найцікавым артыкулам пра яго, напісаным адным з яго ўладальнікаў. Тады я нават не мог здагадвацца, наколькі добра падыдзе мне мадэль, пра якую ідзе гаворка (Х200), але я ўжо добра ўяўляў сабе тое, з якой цікавасцю я буду рассякаць на сваім матацыкле па ўсякіх цікавых месцах. Было толькі адно досыць істотнае "але" - набліжалася зіма.

    Перасільваючы сваё наймоцнае жаданне адразу ж здзейсніць ужо непазбежную куплю, я заняўся тымі рэчамі, якія былі гэтак жа неабходны і непазбежны. Купля матацыкла была перанесена на вясну, а рэштка восені і зіма былі прысвечаны адкрыццю катэгорыі А (якая была адкрыта з першай спробы пасля ўсяго толькі 1 гадзіны занятку ў інструктара; а да гэтага на матацыкле я сядзеў толькі ў глыбокім дзяцінстве) і набыццю разнастайнай экіпіроўкі.
    Не буду стамляць вас апавяданнямі аб самім набыцці, маіх першых паездках, абкатцы, розных трэніроўках і практыкаваннях, якія пераважная большасць не лічыць патрэбным выконваць, але якія вельмі карысныя і якія, як я лічу, адыгралі вельмі вялікую ролю ў тым, што за ўвесь час свайго вандравання, якое часцяком праходзіла зусім не па асфальце, я ніводнага разу не зваліўся.
    Адразу перайду да таго, што ідэя майго вандравання, а менавіта вандравання вакол роднай Беларусі, канчаткова крышталізавалася ў мяне ў сярэдзіне вясны, а планамерная падрыхтоўка да яго ажыццяўлення пачалася ў сярэдзіне лета. Варта адзначыць, што першапачаткова меліся планы ажыццяўлення падобнага вандравання ўдваіх ці ўтрох, аднак, забягаючы наперад, скажу, што ў выніку я рады таму, што ўсе гэтыя варыянты не склаліся і маё вандраванне апынулася індывідуальным.
    Вяртаючыся да падрыхтоўкі, варта сказаць, што ў якасці асноўных рэчаў, без якіх мая паездка апынулася б немагчымай, былі набыты бакавыя мотасумкі і зарадная прылада для навігатара. Запчасткі для матацыкла і турыстычны рыштунак былі закуплены раней, так што асноўны час быў выдаткаваны на складанне маршруту. На гэта сыходзіла па некалькі гадзін у дзень і было выклікана тым, што проста ехаць з горада ў горад ці з пункта А ў пункт Б па асноўных дарогах і магістралях абсалютна не хацелася. Па-першае, такую паездку можна зрабіць і на машыне, па-другое, праехацца па асноўных асфальтавых дарогах - гэта зусім не значыць убачыць Беларусь такой, якой яна ёсць. Уся яе соль і душа знаходзіцца як раз там, дзе, на шчасце, далёка не так часта ступае нага чалавека, у тых месцах, якія захоўваюць у сабе першабытнасць і прыродную чысціню таго краю, пра які мы так мала ведаем.
    Усё маё вандраванне заняло 14 дзён, за якія я праехаў каля 3500 км. Пра лепшае баўленне часу я не мог і марыць. Кожны з гэтых дзён быў унікальным і асаблівым, якія надоўга застануцца ў маёй памяці і якія вартыя таго, каб кожны з іх быў апісаны асобна.

    Добавлено спустя 6 минут 55 секунд

    Дзень 1 (пройдзена 300 км).
    У гэтай справе галоўнае - вырашыцца, сабраць усё неабходнае, сесці на матацыкл, завесці матор, крануцца з месца, а далей… - а далей толькі адна суцэльная асалода і задавальненне.
    Пачатак вандроўкі нельга адзначыць чымсьці асаблівым. Я выспаўся, пагрузіў усе рэчы на матацыкл і крануўся ў шлях. Спачатку па кальцавой, дзе спыніўшыся на запраўцы, я яшчэ раз праверыў багаж, а затым праз Азярцо рознымі сцежкамі і дарожкамі ў кірунку да Івянца, заскочыўшы па шляху для галачкі да сябе ў вёску і выпіўшы на дарожку казінага малачка.

    Менавіта ў Івянцы я ўпершыню вырашыў расчахліць свой фотаапарат. Для мяне было нечаканым сутыкнуцца вось з такімі вось запраўнымі апаратамі.

    Я не праводжу ўсё сваё жыццё ў Мінску, аднак не думаў, што такія старажытныя апараты яшчэ ў нас дзесьці выкарыстоўваюцца. Я нават адразу не зразумеў, чаму лаяўся мясцовы жыхар, увесь час здымаючы запраўны пісталет і вешаючы яго на мейсца. Аднак праз некаторы час мне прыйшлося рабіць тое ж самае (не ў сэнсе лаянкі, а ў сэнсе вешання), каб прымусіць апарат працаваць і выдаць мне так неабходнае перад паездкай праз Налібоцкую пушчу паліва.
    У самім Івянцы, які, дарэчы, вядомы з XIV стагоддзя як прыватнаўласніцкае селішча Вялікага князя Літоўскага Вітаўта, мне давялося праехаць міма касцёла святога Міхаіла Арханёла, выкананага ў стылі "віленскага барока".

    Але ў Івянцы я доўга не затрымаўся, бо далей я мусіў праехаць праз Налібоцкую пушчу, адзін з самых буйных лясных масіваў Беларусі і Ўсходняй Еўропы, які перавышае па сваёй плошчы такія краіны як, да прыкладу, Ліван ці Кувейт. Я ўжо катаўся па яе паўднёвай частцы і мне гэта вельмі спадабалася. Праехаўшы зусім трохі, я выехаў да яе валадарстваў.

    Неўзабаве я заехаў у саму пушчу і цалкам пагрузіўся ў яе царства. Гэтай дарогай я ехаў упершыню, і яна пакінула ў мяне самыя прыемныя ўражанні.

    Добрая і досыць роўная нават для аўтамабіляў дарога разам з чыстым і дагледжаным вакол яе лесам проста не маглі пакінуць мяне абыякавым. У гэты момант я канчаткова ўсвядоміў, што вырваўся, нарэшце, з гарадской мітусні, і што маё вандраванне ўжо насамрэч пачалося.
    Неўзабаве мае думкі былі перапынены ўзніклай перада мной па правым баку дарогі брацкай магілай.

    Аднак, што ўжо тут дзіўнага, бо падчас Другой сусветнай вайны Налібоцкая пушча стала прыстанкам для больш за 20.000 партызан, на тэрыторыі якой дзейнічалі нават свае партызанскія стацыянарныя аэрадромы.
    Пасля гэтага невялікага прыпынку я павярнуў на Любчу, і дарога злёгку памяняла свой нораў. Яна стала больш эндурнай і цікавай, прымушаючы падвеску працаваць больш інтэнсіўна, а мяне часам прыўставаць на падножках і часцей кантраляваць свой груз. Урэшце, мне па шляху трапіўся невялікі пяшчаны пляж і, заехаўшы на яго, я зрабіў сабе невялікую прадышку і фотасесію.

    Забягаючы наперад, скажу, што падчас свайго вандравання я пабываў у такой колькасці прыгожых, незвычайных і выдатных месцаў, што калі б я знаходзіўся ў кожным з іх да поўнай сваёй перасыці і задавальнення, то мая паездка расцягнулася б на цэлы месяц, а то і больш. У гэтым пэўным выпадку наперадзе мяне яшчэ чакалі некалькі замкаў, таму я вырашыў не губляць часу і рушыў далей. Праз нейкі дзясятак кіламетраў пушча расступілася і майму позірку адкрыліся найпрыгожыя абшары. Я ехаў і цалкам цешыўся іх відам, пакуль, нарэшце не апамятаўся і не вырашыў, што гэта варта сфатаграфаваць.

    Паступова дарога ўсё пагаршалася і пагаршалася, нібы пакрыўдзіўшыся на мяне і спрабуючы такім чынам прыцягнуць да сябе маю ўвагу. А можа гэта лёс паволі рабіў мне размінкі перад тым, што чакала мяне далей.
    Пераадолеўшы дрэнны ўчастак, я выбраўся на добрую дарогу і неўзабаве заехаў у Любчу, дзе без праблем знайшоў Любчанскі замак ці тое, што ад яго засталося. Унутр я не патрапіў, бо там вядуцца рэстаўрацыйныя працы, а знадворку замак мае вось такі вось выгляд.

    Любча ўпершыню згадваецца ў нямецкіх хроніках у 1401 годзе, а сам замак быў пабудаваны ў 1581 годзе ўплывовым магнатам Вялікага княства Літоўскага Янам Кішкай, быў першапачаткова практычна цалкам драўляным, пакуль новы ўладальнік, князь Мікалай Радзівіл, не перабудаваў яго з узвядзеннем каменных веж і іншых пабудоў, што не выратавала замак ад разбурэння ў 1655 годзе.
    Пакінуўшы ззаду Любчанскі замак, я накіраваўся да замка Наваградскаму. Дарога Р10 засталася ўбаку, а я працягваў атрымліваць асалоду ад беларускай глыбінкі і лясных дарожак.

    Пад'язджаў я да Наваградка па дарозе Р5, адкуль мне адкрыўся цудоўны від на адзін з галоўных палітычных і культурных цэнтраў Чорнай Русі (горад вядомы з 1044 года).

    Заехаўшы ў горад, я зноў хутка знайшоў пад'езд да замка, аднак не адразу зарыентаваўся, як да яго лепш падысці. Спачатку я паспрабаваў падабрацца да замка па наступнай дарожцы.

    Прайшоўшыся па ёй, я адчуў сябе як прастачына, якая ашываецца ў падножжа велічнага жылля ўладароў мясцовых земляў. Вырашыўшы выправіць сітуацыю, я перагнаў свайго іксёныша да параднага ўваходу і ўваходзіў на проста такі прасякнутую гістарычным мінулым тэрыторыю ўжо як прынамсі вольны жыхар вольнага горада.
    Нельга сказаць, што ад гэтага замка шмат чаго захавалася. З суцэльных фрагментаў былі бачныя толькі рэшткі дзвюх веж, а сухі і здзірванелы роў узмоцнена штурмавалі мясцовыя куры.

    Але ўсё гэта было не так важна, бо да таго моманту, як я ўзлез на замкавую гару, я ўжо быў уражаны. Нават не проста ўражаны, а практычна збіты з ног эмоцыямі і перажываннямі. Бо я стаяў на тым самым месцы, дзе, хутчэй за ўсё, кіраваў князь Міндоўг, які лічыцца адным з заснавальнікаў Вялікага княства Літоўскага, нашай самай магутнай дзяржавы, тэрыторыі якой у перыяд яе росквіту распасціраліся ў літаральным сэнсе ад мора да мора. Я быў у месцы, дзе знаходзілася адна з самых буйных крэпасцяў на беларускіх землях, якая была збудавана ў сярэдзіне XIII стагоддзя і налічвала 7 веж, якую неаднаразова спрабавалі, але так і не змаглі ўзяць крымскія татары, са сцен якой адкрываўся хвалючы від на навакольныя землі.

    Я доўга сядзеў на схіле гары, і гэта месца нібы размаўляла са мной на нейкім бязмоўным неапісальным і трансцэндэнтальным узроўні, які ледзь спасцігаўся на грані свядомасці. Безумоўна, гэта пэўна з'явілася самай значнай і яркай падзеяй майго першага дня вандравання.
    Варта сказаць, што побач з замчышчам знаходзіцца яшчэ адна важная выбітнасць - Курган Бессмяротнасці Адама Міцкевіча.

    З 1924 па 1931 гг. людзі з усіх навакольных земляў прыносілі сюды зямлю, у выніку чаго вырас вышэйназваны курган. Побач знаходзіцца і скульптура Адама Міцкевіча, якую я вырашыў сфатаграфаваць у наступнай інтэрпрэтацыі.

    З самага кургана мог бы таксама адкрывацца цудоўны від, калі б пасаджаныя вакол яго дрэвы не загароджвалі большай часткай увесь агляд.

    Спусціўшыся з кургана я вырашыў зрабіць яшчэ некалькі фатаграфій Наваградскага замка.

    На іх можна разглядзець фарны касцёл Ператварэння Гасподня, у якім князь Ягайла шлюбаваўся са сваёй апошняй чацвёртай жонкай Соф'яй Гальшанскай.

    Пакуль я блукаў па ўсіх гэтых месцах, мой іксёныш таксама знаходзіўся ў культурным месцы.

    Хаця, мабыць, лепш пакінем мясцовы "бамонд" за межамі кадра :)

    Далей мой шлях усё гэтак жа ляжаў праз розныя лясныя масівы (па якіх я люблю ездзіць) у накірунку да ваўкавыскіх ці краснасельскіх крэйдавых кар'ераў, наведванне якіх было запланавана на наступны дзень. Едучы побач з ракой Нёман, я не мог не заехаць, каб паглядзець на яе, бо ў свой час я сплаўляўся па Нёмане, толькі вышэй па плыні, практычна ад самых яго вытокаў.

    Пасля заезду да ракі, калі я ўжо падшукваў сабе месца на начлег, мне на вочы трапіўся досыць буйны ваенны мемарыял, які я вырашыў наведаць.

    Што тут скажаш, такія моманты заўсёды выклікаюць слёзы на вачах і пачуццё гонару за свой народ…
    Пачынала цямнець, таму мною быў абраны адзін з бакавых з'ездаў з дарогі, праехаўшы трохі па якім, я згарнуў на яшчэ больш другарадную сцяжынку, выехаў па ёй на досыць роўную палянку, дзе і вырашыў стаць сваім невялікім лагерам. З аднаго боку адносна недалёка была дарога, з іншага боку на большай адлегласці знаходзілася вёска (было чуваць, як удалечыні брэшуць сабакі). З трэцяга боку лес абрываўся кукурузным полем, ну а ў чацвёрты бок ішоў лясны масіў. Пабадзяўшыся яшчэ трохі, я натыкнуўся на ўзрытую кабанамі пляцоўку пад яшчэ маладымі дубамі. Але ўжо занадта спадабалася мне тая палянка, каб вось так проста пакінуць яе. У выніку было вырашана спыніцца на ноч менавіта тут.

    Не буду зараз апісваць усе свае бытавыя дзеянні і аперацыі. Скажу толькі, што дзесьці мінуць праз 40-50 я ўжо ляжаў поруч невялікага цяпельца ў асяроддзі цемры, папіваючы каву, і любаваўся яркім зорным небам над сваёй галавой. Калі ж я павярнуўся, то быў вельмі здзіўлены ўбачыць не так далёка між дрэў нейкі ліхтар. "Як жа так", - падумаў я, - "бо вёска, мяркуючы па гуках, не павінна была знаходзіцца так блізка". Аднак, падняўшыся на ногі, я зразумеў, што гэта ніякі не ліхтар, а прыгажун месяц, паднімаўся ўсё вышэй, каб павітаць мяне, самотнага начнога падарожніка, сваім адлюстраваным месяцовым святлом.
    Мне было вельмі добра, я яшчэ хвілін 20 так і ляжаў там поруч вогнішча, знойдучы ў сабе поўнае супакаенне, зліваючыся з прыродай навокал мяне і знаходзячы тую гармонію і спакой, якія, магчыма, мне атрымалася сфатаграфаваць некалькімі гадзінамі раней на Нёмане…

  • Oxupels Senior Member
    офлайн
    Oxupels Senior Member

    1590

    15 лет на сайте
    пользователь #155631

    Профиль
    Написать сообщение

    1590
    # 24 июня 2015 19:03

    Цудоуна!!! Дзякуй.

    157 55 67 Велкам
  • Yalokin Senior MemberАвтор темы
    офлайн
    Yalokin Senior Member Автор темы

    662

    12 лет на сайте
    пользователь #439370

    Профиль
    Написать сообщение

    662
    # 24 июня 2015 19:08

    Сімвалічна, что першы каментар тут ад таго самага "ўладальніка", які напісаў "найцікавы артыкул" :beer:

  • Vovanator Senior Member
    офлайн
    Vovanator Senior Member

    3978

    17 лет на сайте
    пользователь #78086

    Профиль
    Написать сообщение

    3978
    # 24 июня 2015 19:11

    Шо такое вандроука?

    Не умеешь работать мышкой - работай лопатой...
  • chiefforeman Senior Member
    офлайн
    chiefforeman Senior Member

    2006

    14 лет на сайте
    пользователь #185552

    Профиль
    Написать сообщение

    2006
    # 24 июня 2015 19:15

    Я на байкпосте читал, понравилось.

  • Tai Member
    офлайн
    Tai Member

    130

    13 лет на сайте
    пользователь #262712

    Профиль
    Написать сообщение

    130
    # 24 июня 2015 19:16
    Vovanator:

    Шо такое вандроука?

    Гэта без кампутара ды сеткi.

  • leha234 Senior Member
    офлайн
    leha234 Senior Member

    1116

    13 лет на сайте
    пользователь #265055

    Профиль
    Написать сообщение

    1116
    # 24 июня 2015 21:36

    красивые фото и язык.

    каждой дуре по эндуре
  • izerli Senior Member
    офлайн
    izerli Senior Member

    7936

    13 лет на сайте
    пользователь #315974

    Профиль
    Написать сообщение

    7936
    # 24 июня 2015 22:06

    Yalokin, выдатны артыкул, дзякуй, на байкпосце прайшоу міма. вельмі ўражаны стылем і мовай, дзякуй! :super:

    у мяне ёсць кавасакі, мне ўсё да сракі!
  • cr250r Senior Member
    офлайн
    cr250r Senior Member

    1050

    11 лет на сайте
    пользователь #687675

    Профиль
    Написать сообщение

    1050
    # 24 июня 2015 22:21

    Вижу по карте.что во многих местах не были. Например.в Слониме. У нас много есть интересного на что посмот
    реть.

  • iV469 Senior Member
    офлайн
    iV469 Senior Member

    1574

    11 лет на сайте
    пользователь #656908

    Профиль
    Написать сообщение

    1574
    # 24 июня 2015 23:34

    Yalokin, :super:

    китай моты- какая цена такое и качество.
  • ro Senior Member
    офлайн
    ro Senior Member

    1123

    19 лет на сайте
    пользователь #30191

    Профиль
    Написать сообщение

    1123
    # 24 июня 2015 23:52

    Выдатна, парадаваў :super:

  • Albertus Senior Member
    офлайн
    Albertus Senior Member

    974

    13 лет на сайте
    пользователь #348840

    Профиль
    Написать сообщение

    974
    # 25 июня 2015 07:19
    Vovanator:

    Шо такое вандроука?

    Не большое путешествие.

  • MaDem Senior Member
    офлайн
    MaDem Senior Member

    2471

    13 лет на сайте
    пользователь #294652

    Профиль
    Написать сообщение

    2471
    # 25 июня 2015 08:14

    Дзякуй за прыемны артыкул! Вельмi цiкава и прыемна чытаць! Дзякуй за сакавiтыя фотаздымкi, з хваляваннем чакаю працяг артыкула (або накiруйце, дзе можна пачытаwь пра вандроуку цалкам?).

    time is money.
  • OOPS1980 Member
    офлайн
    OOPS1980 Member

    385

    13 лет на сайте
    пользователь #369846

    Профиль
    Написать сообщение

    385
    # 25 июня 2015 08:54

    :super:

    Мир по дороге!
  • Vovanator Senior Member
    офлайн
    Vovanator Senior Member

    3978

    17 лет на сайте
    пользователь #78086

    Профиль
    Написать сообщение

    3978
    # 25 июня 2015 09:02

    W końcu dotarłem do tłumacza Google. Вандроўка - podróż po rosyjsku. А у меня почему-то ассоциации с гаданиями были... Трэба вывучать родну мову!!!

    Не умеешь работать мышкой - работай лопатой...
  • Рассоха Member
    офлайн
    Рассоха Member

    192

    14 лет на сайте
    пользователь #230644

    Профиль
    Написать сообщение

    192
    # 25 июня 2015 10:14

    Yalokin, цудоуна :super:

  • errka Senior Member
    офлайн
    errka Senior Member

    597

    16 лет на сайте
    пользователь #101981

    Профиль
    Написать сообщение

    597
    # 25 июня 2015 11:10

    Выдатна!

  • F4i Senior Member
    офлайн
    F4i Senior Member

    1208

    10 лет на сайте
    пользователь #989664

    Профиль
    Написать сообщение

    1208
    # 25 июня 2015 11:38
    chiefforeman:

    Я на байкпосте читал, понравилось.

    +1

    [url=http://forum.onliner.by/viewtopic.php?f=12&t=3865287] Spinning Team [/url] Александр И.: плохая рыбалка лучше хорошей работы!
  • Yalokin Senior MemberАвтор темы
    офлайн
    Yalokin Senior Member Автор темы

    662

    12 лет на сайте
    пользователь #439370

    Профиль
    Написать сообщение

    662
    # 25 июня 2015 11:55
    cr250r:

    Вижу по карте.что во многих местах не были. Например.в Слониме. У нас много есть интересного на что посмот
    реть.

    Згодны, але ж паглядзець усё за адну паездку немагчыма, тым больш, что я намагаўся ісці ля мяжы, каб мая вандроўка сапраўды атрымалася вакол Беларусі.

    Добавлено спустя 1 минута 42 секунды

    MaDem:

    Дзякуй за сакавiтыя фотаздымкi, з хваляваннем чакаю працяг артыкула (або накiруйце, дзе можна пачытаwь пра вандроуку цалкам?).

    На беларускай мове можна будзе толькі тут прачытаць.
    Улічваючы інтарэс да яе, буду намагацца праз 1-3 дні новую частку выкладваць.

    Добавлено спустя 46 секунд

    Ну і, канешне, дзякуй усім за каментары :)

  • Vovanator Senior Member
    офлайн
    Vovanator Senior Member

    3978

    17 лет на сайте
    пользователь #78086

    Профиль
    Написать сообщение

    3978
    # 25 июня 2015 11:59
    Yalokin:

    Улічваючы інтарэс да яе, буду намагацца праз 1-3 дні новую частку выкладваць.

    Будзем чакаць :beer:

    Не умеешь работать мышкой - работай лопатой...