Стихи про любовь к женщине от Пушкина, Есенина - хороши нет слов..
Знаёмцеся - Янка Купала 
У ХАЦЕ
У хаце ўжо маёй будзь гаспадыняй, —
Няма ў мяне нікога, проч цябе;
Сядзь на пачэсны кут, мая багіня,
I будзем думы думаць аб сабе.
Палац мой, бачыш, хоць і не багаты,
Але я сам яго узбудаваў,
Сам сцены вывеў, клаў на кроквы латы
I сам пад стрых саломай пакрываў.
Не выбіты атласам сцены, лавы,
Падлога не заслана дываном
Турэцкім, што сваёй красой іскравай
Гарыць, зіяе, як той жар, агнём.
Над печкай, што стаіць каля парога,
Не працавалі мудры разьбяры,
Сам з гліны збіў яе й з пяску сырога
Ды вапнай пабяліў разы са тры.
Вось ложак, зроблены маёй рукою,
З смалістай сосны дошкі выслаў ў ім;
Пасцель пуховую пасцелем мы з табою,
Каб мякка спаць было нам абаім.
У ночнай цішы, ў любым упаенні,
У патаенні ад жыцця, людзей,
Агонь душу і сэрца распрамене,
Агонь гарачых, злучаных грудзей.
I мнагацветныя акружаць нас вясёлкі,
Маланкі залатыя замігцяць,
А думкі нашы, верныя саколкі,
Да неба з добрай весткай паляцяць.
Так мілаванне к шчасцю след адчыне,
А мілаванне — над царамі цар, —
I будзеш век маёй ты гаспадыняй,
А я твой вечна буду гаспадар. 
