AutVit:
Szloma,
Ёсць простае адрозненне - дзе на славянскіх землях панавала каталіцтва - там лацінка, дзе праваслаўе - кірыліца.
ага, напрыклад у Сэрбіі і Харватыі сэрбы праваслаўныя пісалі лацінкай, а харваты католікі - кірыліцай.
AutVit:
Szloma:
пры гэтым дасканала передае беларускую фанэтыку - напрыклад, там "праблемы мяккіх знакаў" не існуе
Існуе)
якім чынам? іх жа там няма.
=BY=SERG:
Szloma, хотелось бы конкретных примеров "кульгавасцi"
ну, па-першае, славутая "праблема мяккіх знакаў" - альбо грувасткая "тарашкевіца" з мяккімі знакамі, якая адпавядае фанэтычнаму прынцыпу беларускай граматыкі і правільна перадае вымаўленне, альбо іх адсутнасць у болей кампактным афіцыйным правапісе, што аднак гэтаму прынцыпу пярэчыць, і паступова прывяло да цвёрдага вымаўлення натуральна мяккіх падвойных зычных "нн", "лл", "ц" у спалучэннях і г.д. Яшчэ - праблема дыграфаў ДЖ і ДЗ, якія як знак, што перадае адзін гук, ужо не трактуюцца.
Па-другое, сам алфавіт мае знакі недарэчныя, напрыклад, паводле паходжання дыграф Ы (ъ+і) - кали Ъ у алфавіце няма, альбо ёсць знак Й, калі няма И, а знак Ё (jo) увогуле нейкае нешта чорт ведае што, бо Э/Е ў гэтым гуку няма і паводле элементарнай логікі знак мае выглядаць як Ö. Ва ўкраінскім, сербскім, балгарскім алфавітах гэткіх недарэчнасцей няма.
І па-трэцяе, кульгае прынцып запазычання слоў, які цягне пякельны адъ з расійскай мовы, дзе няма жорсткіх прынцыпаў запазычання слоў - напрыклад, фіта (θ, th) ў розных словах трактуецца і як Т, і як Ф, а галоўнае зло - лацінскае E (э) можа быць і Э и Е (je, ie) абсалютна бессістэмна. Ну і як можа быць, што знак Л называецца "эль"), то бок паводле назвы мяккі, азначае цвёрды гук "лъ"?. Напрыклад, слова "калгас", складзеная з двух слоў, адно з якіх "калектыўная", з мяккім гукам "ЛЬ", павінна пісацца як "кальгас". Бо іначай яно паходзіць не ад слова "калектыў", але ад "кал" (хаця ў рэчаіснаці калгас бліжэй да калу). Карацей, усе недахопы расійскага "грамадзянскага" алфавіту" перацягнуліся ў беларускую мову.