Працягваем выратаванне радавых райанаў...
127,5 - 5 минималок за уклонение от призыва
76,5 - 3 минималки за неявку
Вот тебе и 204 тыщи..
вот тебе и развели...
и рассматривает ЭТО не суд, а протокол из военкомата сразу на оплату....
Суд - это если не оплачу сам, ну а там уже немного больше...
Так не бывае, на ваенкама можна самому пісаць заяву ў пракуратуру. Ягоныя паўнамоцтвы абмяжоўваюцца вынясеннем рашэнням па арт.190/7 ч.1 (няяўка па павестцы, 1-3 БВ). Па арт. 190/7 ч.2 (ухіленне ад прызыву, якога да таго ж і не было) рашэнне выносіць суд падчас разбіральніцтваў адміністратўнай справы. Такім чынам ваенкам спрабаваў прысвоіць сабе функцыі суду, за што павінен сам быць прыцягнутым да адказнасці.
Больш за тое, нават калі б два гэтыя правапарушэння знаходзіліся ў ведзенні ваенкама, ён мог выпісаць толькі адзін з штрафаў па сукупнасці правапарушэнняў (гл. арт. 35 КаАП). Развод -- аснова працы ваяк, да гэтага трэба быць падрыхтаваным.
прынялі ў другім чытаньні, пры канцы месяца, пэўна, будзе ўхвала Рады Рэспублікі
Ты забыўся пра трэцяе чытанне. С тымі тэмпамі, што ёсць, раней за сярэдзіну наступнага года не паспеюць, а там "прэзідэнту" патрэбна правесці "выбары", так што ляктарат злаваць не стануць.
во вторых, если ты их реально задолбаешь , то могут и в суд кинуть дело.
Як кінуць, так і назад атрымаюць, бо няма падставаў для судовага разгляду.
Я в юриспруденции НОЛЬ, поэтому нифига не понимаю... Но он мне втирал, что очень долго я в розыске - поэтому и пугал 100 баксами... Но в итоге только 50 тыщ... - так что видимо и в правду только пугал, хотя я был согласен и на 100 баксов - лишь бы не трогали...
І як плаціў. Наяўным грошамі з рук у рукі?
Он у тя часом не взятку просил
Факт. Ваенкама -- да сценкі 
Чытайце гэтую галіну з першай старонкі і жывіце спакойна, а не вядзіцеся на правакацыі пагонных носьбітаў.
FAQ of BEL.LAW:
1.15 Аднак я бачу, што арт. 39 ЗаВА (апошнi абзац) залiчвае ва ўхiлiстаў нават тых, хто не з'яўляецца на любыя мерапрыемствы, а не толькi на адпраўку ў войска. Цi не з'явiцца гэта падставай для пакарання мяне за ўхiленне (арт.190/7 ч.2), а не за простую няяўку (арт.190/7 ч.1)?
Тут пытанне даволi шматбаковае. Па-першае, зразумела, што мiнiстэрства абароны ў чарговай рэдакцыi закону паспрабавала пажорстчыць цiск на тых, хто не жадае за "дзякуем" год-паўтары хадзiць у кiрзе. Дзеля гэтага непасрэдна ў законе была вызначана катэгорыя ўхiлiстаў. Аднак па-другое, як бы там не было, КаАП, якi вышэйшы за закон у iерархii прававых актаў, выдзяляе "няяўку па позве" ў асобны склад правапарушэння, якое адрознiваецца ад нейкага там "ўхiлення".
А па-трэцяе, i гэта найбольш галоўнае (усе падзякi спадару Пшанiчнiкаву, якi першы заўважыў гэтую фiчу), арт. 39 ЗаВА сцвярджае, што пэўныя асобы лiчацца ўхiляючымiся ад - увага, сюрпрыз! - "выканання вайсковага абавязку i прыцягаююца да адказнасцi згодна дзеючаму заканадаўству". Сюрпрыз у тым, што нiводны артыкул КаАП i УК не вызначае адказнасцi за ўхiленне ад абстрактнага "вайсковага абавязку", там кажуць пра выключна ўхiленне ад вайсковага ўлiку цi ад прызыву, на што ў сваю чаргу няма адпаведнай дэфiнiцыi ў ЗаВА.
Нават праз вызначэнне тэрмiну "вайсковы абавязак" з арт. 1 ЗаВА немагчыма перайсцi да канкрэтнага складу таго самага абавязку з прычыны размазанасцi па ўсяму закону.
Па-чацвертае, усе мы добра ведаем абыякавасць суддзяў да ўсебаковага разгляду i прыняцця рашэння ў строгай адпаведнасцi з законам такога "дробнага" пытання, як "ухiленне". Таму ёсць рэальны шанец, што i ў вашым выпадку пытанне будзе разгледзенае фармальна, абмежаваўшыся перакладаннем папер з адной папкi ў другую без заслухвання "парушальнiка". I тут пачынаецца цiкавая частка працэсу: можна пагадзiцца з вывадамi суда i - "каб не стала горш" - пайсцi служыць. А з другога боку, страчваць ужо няма чаго: чаму не напiсаць скаргу ў пракуратуру з выкладаннем прычынаў немагчымасцi здзейснiць "ухiленне", якое не вызначана аднолькавым чынам у двух заканадаўчых актах. У горшым выпадку ўсё застанецца як i было, а ў лепшым - судовае рашэнне будзе адмененае, суддзе дадуць па шапцы, а ваенкаму паставяць клiзму на чарговай нарадзе.
1.16 Кажуць, што нельга бясконца iгнараваць позвы. Пасля другой цi трэцяй могуць ужо перадаць справу ў пракуратуру. Як быць?
Працягваць iгнараванне, пакуль не адбудуцца змены ў заканадаўстве, якiя замацуюць гэтыя дурныя чуткi. На сённяшнi дзень такой нормы няма, i пракуратура гэта добра ведае. Таму, нават калi неразумны ваенкам накiруе свае паперкi ў пракуратуру, яны хуценька вернуцца да яго, i ў лепшым выпадку з рэзалюцыяй "няма падставаў для ўзбуджэння крымiнальнай справы"; а ў горшым выпадку яму патэлефануюць з той жа пракуратуры i параяць не перакладаць з бальной галавы на здаровую дупу i забяспечваць яўку прызыўнiкоў сваiмi сiламi.
Ваенкамы таксама ўсё гэта добра ведаюць, таму байкi пра крымiнальныя справы i цягнiкi на палессiкя балоты з асуджанымi за ўхiленне ад прызыву хлопцамi расказваюць выключна ў мэтах агiтацыi i патрыятычнага выхавання.
1.17 А навошта тады так моцна ўхiляцца ад усялякiх кантактаў з ваякамi, калi яны ўсё роўна не могуць мне амаль нiчога зрабiць?
А гэта ўжо чыста псiхалагiчны момант, бо калi не было з iмi непасрэднага кантакту, то значна прасцей "уключыць дурня", калi ўсё ж такi нейкiм цудам пачнецца разгляданне адмiнiстратыўнай справы; бо ўмоўнасцi, якiя не дазволяць большасцi з нас на паўслове спынiць непажаданую размову, павярнуцца i пайсцi прэч, у пытаннях iгнаравання вайсковага абавязку могуць не пайсцi на карысць.