Покатушки (продолжение)

Сегодня дал крюка по северным областям нашей любимой Беларуси. Как итог 473 км по одометру
Фоткать не фоткал, бо заряд у телефона был процентов на 30, но проезжая рядом с д. Шуневкой таки остановился.

Фотоотчет

izerli:

Vovanator, а мы на крайне севере были, если Докшицы - север?

ниибчески скатали с kozaki:

фоты

вованатор напишет в оац, иац, кгб, гулаг, нквд:

Классные фото! Ну а касаемо меня, конечно есть поселки севернее Полоцка, но я тока до него дошпиллил. А через Докшицы домой ехал, а там д. Шуневка... Не остановиться не мог, чтобы не пофоткать и детишкам не показать, что фашисты с людьми белорусскими делали.

kozaki:

izerli:

Vovanator, а мы на крайне севере были, если Докшицы - север?

ниибчески скатали с kozaki:

Да, зашибись катнули и потусили. Спасиб за компанию.

По моему одометру 555км

Салют очень понравился.

Чуть позже выложу немного фоток. Не знаю получились ли они.

Ждем фоток и маршрут если не трудно, может как-нить с друзьями повторим Ваш подвиг.

_slavik_, я дома ночевал, kozaki на хуторе у деда моего, палатки никто не брал. что нас искать - людей в черепашке
пластиковой на замчище было 1, в стальных и кожаных латах больше.

есле хто имеет желание катануть на неделе по Нарочи, Вилейскому водохранилищу, Свири в лайт-режиме пишите, обдумаем маршрут.

желательно в Чт-Пт или воскресенье, чтобы покупаться м.б. Обещают опять жару, хочу искупнуться в Свири.

Pavel_91, заманчиво, 11 в Браславе "Живое небо", тож группы неплохие, ну и забухать отдохнуть-покупацца можно.

Pavel_91, зра

Як абяцаў, невялічкая справаздача пра паездку на поўнач (на фестываль Меч Брачыслава ў Браславе) на мінулых выходных.
Даўно меў жаданне паехаць у невялічкую вандроўку на поўнач Беларусі. Паглядзець на тамтэйшыя мясціны, пазнаёміцца з людзьмі.

Па спасылках - фатаздымкі з геатэгамі.

У пятніцу вырашыў, што заўтра паеду.
Тут на анлайнеры заўважыў запрашэнне Сяргея паехаць у Браслаў на фестываль сярэднявечнай беларускай культуры. Спісаўся з ім. Аказалася, што ён жыве не ў Менску, а ў Віцебскай вобласці, як раз на шляху да Браслава (кіламетраў 60 да Браслава, мо й хлушу, прыблізна так). Выязджаць ён збіраўся ў другой палове дня. Я збіраўся выехаць у першай, каб больш паглядзець, каб вечар быў больш ці менш вольным.
У суботу прачнуўся ранкам схадзіў у гараж, замяніў лямпачкі ў прыборнай панэлі. Бліжэйшая мота-аўта-крама хоць і не працавала да 10-й гадзіны, дзякуй богу, знайшоў лямпачкі ў супермаркеце ў трох прыпынках ад гаража. Замяніў, як мог наладзіў святло (здымаў фару). Праверыў узровень алівы, працёр вільготнай анучай байк, люстэркі. Усё выглядала надзейным.
Прычапіў спальны мяшок на сядзенне пасажыра, у заплечнік кінуў зубную шчотку, піжаму, шкарпэткі. Зашпіліўся і паехаў.. На запраўку.

Дадам, што ў гэты момант я з Сяргеем дакладна не аб чым не дамаўляўся, не ведаў увогуле куды еду. У бок Браслава, але дакладна, ці не – шут яго ведае.
Яшчэ адзін байкер на імя Яўген з суполкі ў кантаце прапанаваў пераначаваць у яго (кілометраў 60 ад Браслава). З ім таксама не аб чым не дамаўляўся.

Поўны бак на выездзе. Дарога на Бягомль.

Моцны вецер, фіговая дарога. Для машын знак 100. Мотам можна толькі 90. Еду па правілах. Не зашпіліў верхні гузік у жакеце у пальчаткі задувае. Трэба будзе прыпыніцца.
Крыху страшна з-за ветру і выбоін на дарозе. Потым дарога стала лепей і я больш менш супакоіўся.

Зрэдку трапляліся байкеры. Віталі адзін аднаго. На трасе ад гэтага сапраўды адчуванні нейкай еднасці. У Менску не так. Кілометраў праз 15 прыпыніўся на стаянцы, зашпіліўся, нацягнуў добра пальчаткі. Здалёк стаялі 2 байкеры. Мне крыху карцела пад’ехаць і перакінуцца парай словаў, але не. Трэба ехаць. Напэўна будуць яшчэ байкеры з кім пабалакаем, ці пракоцімся.
Як аказалася потым, праз некалькі дзясяткаў кіламетраў байкеры перасталі трапляцца і не трапляліся ўвогуле да самага Браслава.
Дарога дарога. Сонца. Дарога.
Насусрач мне паехаў джып па двум суцэльным лініям разметкі, які абганяў машыны з парушэннямі правілаў. Гэта мяне крыху асвяжыла. Нумары былі ўкраінскія. Неяк нечакана. Беларусы так не едзяць.
Дарога дарога. Заязджаючы ў Віцебскую вобласць зрабіў гэта фота. Пагоня, Ленін, расейская мова, беларуская. Многа ўсяго.

Віцебскя вобласць

Дарога дарога. Бягомль – паварот. І далей на Браслаў. Я яшчэ дакладна не ведаю, куды еду, аднак прадчуванне, што еду ў Браслаў рабілася больш моцным.
Глыбокае. Трэба падсілкавацца ўжо чацвёртая гадзіна. Курага, вада, снікерс. Сціпла, але тое, што трэба.
У Глыбокім ёсць што сфоткаць, здаецца, нейкі манастыр, але мне не да фотак. Я еду і ў мяне ўжо свій рытм. Трэба патэліць Сяргею, ён збіраўся выязджаць у гэты час. Аказалася, што ён у 15 км. ад мяне і проста сустрэне мяне на трасе. Ок крута.
Сустрэліся павіталіся, пазнаёміліся. Я маю мала вопыту кіравання мотам, ён многа. Еду ззаду. Адразу бачна, што хлапец добра сябе пачувае на байку.
Едзем-едзем.
Прыемная дарога сярод сасёнак, цянёк, водар сасновай смалы. Нейкія прыгожыя могілкі. Спынілся. Сяргей ведае гісторыю, распавёў, што гэта капліца-пахавальня Плятэраў.

Капліца-пахавальня

Браслаў. Цудоўнае месца. Гарадок – і побач возера. Заязджаем, на гару, паркуем байкі. 40 тысяч за квіток – і мы на гары.
Гара – гэта Замкавая Гара, былое гарадзішча Браслава. То бок раней горад быў гэтай гарой і на яе лезлі захопнікі, а тутэйшыя жыхары абараняліся. Гэта ўсё расказвае Сяргей – цікаўны чалавек, ведае многа чаго з гісторыі.
Цудоўныя краявіды. Касцёл, побач царква, азёры.
Чамусьці забыў апісаць фестываль. Мы трапілі як раз за некалькі хвілін да адкрыцця. Глядзіце фота.
Адкрыццё і вітанні ўсіх госцяў – клубаў рэканструкцыі з Менску, Браслава, Латвіі. Здабыча агню, прадстаўленне лучнікаў, баі, танцы, пляцоўка для дзяцей. Усё душэўненька. Людзі праходжваюцца фоткаюцца.
Прадаюцца сувеніры, выстава карцін. Многа чаго цікавага.
Ёсць дзве палаткі, дзе можна купіць піва, квас шашлыкі і пабухаць. Тутэйшыя гэтым карыстаюцца, аднак зусім без фанацізму. Міліцыя пільна пільнуе.
Канцэрт НРМ. Крута, што сказаць. Факельнае шэсце, файер-шоў. Вельмі прыгожы салют.
Гэта ўсё пад прыгожую сярэднявечную музыку. Вядучы ўсё выкладае на прыгожай беларускай мове. Усё як мае быць, не БРСМ-паці.
Ужо позна натусаваліся. Ужо ноч можа дванаццатая ці першая час ад’ядзжаць.

Мой шлем – адкрыты, акуляры толькі цёмныя, таму мы едзем не хутчэй за 80км/г - вочы адкрытыя. Сярод ночы па трасе на поўдзець, поўныя добрых эмоцый, а наперадзе ўдалечыні ўзыходзіць вялікая жоўтая поўня.
Хутар, з суседняй вёскі побач чуюцца вельмі гучныя спевы расейскай папсы (гадзіна ночы). На полі пасецца конь. Прырода. Гукі, водар. Сяргей ладзіць нейкі ложак у лазні.
Дамовіліся, што ён пакажа дарогу на Мосар (я яшчэнават не ведаю, што гэта), ранкам абмяркуем мой далейшы маршрут і развітаемся. Я планую ехаць праз Нарач – даўно хацеў паглядзець на гэтае возера, пра якое столькі чуў.
Хлапец Яўген, пра якога я ўзгадваў вышэй таксама збіраўся ехаць у Мосар, пішу яму, што і я (ці мы з Сяргеем туды паедзем). Як аказалася, гэты хлапец усяго у двух кіламетрах ад нас зараз.
Раблю сэлфі з лазні, засынаю. Як аказалася вельмі стаміўся.

На замкавай гары

Ранак нейкія насякомыя стракочуць, Сяргей будзіць а 9-й. Трэба шпарка збірацца. Снедаем, прыемна размаўляем з ім і яго дзедам, пра вайну, пра тутэйшыя мясціны, пра іншае.
Сёе –тое змазваем ланцуг на байку ад’язджаем. Праз хвіліну нас даганяе Яўген, увесь у чорным на чорным драздзе. Адразу відаць – сур’ёзны байкер.
Едзем утрох на Мосар, Сяргей адвальваецца. Дзякуй за гасціннасць і за кампанію, было прыемна пазнаёміцца.

Мосар. Касцёл, паркавы комплекс. Плацім па 6 тысяч за квіткі. Размаўляем праходжваемся. Спёка. Удалечыні нейкі ўзгорак і там крыж, рушым туды. Ісці цяжкавата, але прыемна. Усюды гэтыя крыжы, сажалкі з лілеямі . Крыніца, вадзіца. Нейкі страус.
Размаўляем. Яўгена хвалюе, што байкераў – дахалеры, але мала хто зрываецца і едзе кудысь, ці мала хто можа падтрымаць нейкую ініцыятыву. Я не зусім згодны, бо за апошнія 2 дні я пазнаёміўся з двума байкерамі, з якімі пакаталіся, якія прапанавалі дапамогу ў вандроўцы.
Развітваемся з Яўгенам. Ён на сваім 360-сільным драздзе едзе назад. А ў мяне шлях на Варапаева.

Мосар

Еду еду еду еду. Не вельмі хутка. Мала хто там ездзіць па гэтых дарогах. Батарэя сядзе ў дарозе, куды ехаць без карты не ўяўляю сабе. Таму прыпыняюся на кожным скрыжаванні. Я спецыяльна абраў невялікую дарогу H3300, каб больш паглядзець.
Паставы, прыпыначак аглядзецца перакусіць. Далей Камаі. Указальнік паказвае, што побач сярэднявечны Касцёл. Напэўна збочу і зраблю фота.

Царква у паставах
Камаі. Касцёл

Далей дарога Камаі-Швакшты. Гэта – піздзец, выбачце за бруднае слова. У галаве адна думка: “Казала мне мамка, бяры эндуру..”.
Дарога – гэта камяні прыкладна 4х4см (буйны шчэбень ці штось такое), якія не замацованы цэментам, а проста засцілаюць гравійку. Гэта палова дарогі. Другая -мелкі пясок амаль пыл.
У мяне вопыту кіравання мота не так многа і байк важыць больш за 200кг. Ну так, не вельмі лёгкі шлях. Напэўна на пешай ці другай перадачы.

Касцёл ля дарогі

А потым добры асфальт, возера нарач. Стаянка, дзе адпачываюць людзі – бухаюць, нехта купаецца.
А мне трэба прайсціся і адпачыць, размяць косці. Накаленнікі моцна нешта пераціскаюць у дарозе, на прыпынку – можна адпачнуць.
Некалькі фота – і паехалі.

Уздоўж паўночнага берагу Нарачы. Прыпынак папіць з крыніцы.
І далей – на Менск. Мядзель, праз Вілейскае вадасховішча. Дарэчы – прыгожае, трэба неяк вакол яго праехацца, тым больш – недалёка.
Ад Нарачы частка дарогі – гэта нешта кшталту гонкі. Многа машын, дарога добрая. Перавышаю як усе на 9км/г. Мяне часта абганяюць. Потым навучыўся паскарацца да 120. Крута.
Яшчэ Сяргей паказаў, сваім прыкладам, як можна закладваць байк, контруленне і гэтак далей.
Было прыемна закладваць байк радыусах на хуткасці 100км/г.

Нарач

Крыніца

Дарога ад Нарачы да Менску прайшла вельмі хутка. Я не спыняўся каб глядзець у Жіпіэс, як ўжо сканаў дый непатрэбен. Дарога – хутчэйшая за тыя, што былі ад Браслава да Нарачы.

Менск. Апошнія гонкі па горадзе. Я дома. Душ. Адпісацца Сяргею і Яўгену.
Рэлакс.
Увечары яшчэ адна прагулка па начному Менску ў гандлёвы цэнтр. Сушы, халодны кактэйль. Адпачынак.

kozaki, класны рэпорт!

TriveR:

Пиши тут на русском, уважай людей.

давай ты больше так говорить не будешь... и без дальнейших комментариев.

DIMMAH_S500:

kozaki, 360-сильный Дрозд??? я что то не так перевёл?

356 кабыл. Ён турбіну паставіў.