Беларуская мова (белорусский язык)

Рэпетыцыя

СтарАя Мiхаiлiха ляжала на састаўленых у рад табурэтках амаль пад iконай Багародзiцы, каля вяликай, калiсьцi прыцягнутай у вайну з гета люстэркi. Загарэлыя, разьбiтыя доўгай сялянскай працай, падобныя на старыя сасновыя каранi далонi были зложаныя на грудзях, сама Мiхаiлiха была апранута ў «пахавальныя» спаднiцу, камiзэльку ды цемна-блакiтны жакецiк, на галаве была павязана падараная ўнукамi на сямiдзесяцiгоддзе чырвоная з люрэксам хустка. З пад падолу спаднiцы выглядалi чорныя блiскучыя «лякеркi», якiя Мiхаiлiха прыгледзiла ды купiла ў «Белкаапсаюзе» яшчэ пры Брэжневе. У хаце было цiха, нават надакучлiвыя летнiя мухi напэўна зразумелi ўсю важкасць моманту i недзе схаранiлiся. Толькi радзiва нешта цiха мармытала пра выбары першага прэзiдэнта.
Раптам на двары забарахоў Пудзiк i нехта забразгаў клямкай дзвярэй у сянях.
-Iванаўна, ты ў хаце? – жаночы голас скалыхнуў цiшыню i ў пакой увайшла Чарняўская, маленькая ды жвавая бабулька, дажываўшая свой век праз хату ад Мiхаiлiхi. Убачыўшы разложанае на табурэтках цела суседкi Чарняўская залямантавала – Або, памёрла няшчаснiца, далiбог памёрла!
-Сцiхнi, зараза, якое табе памёрла, - раптам расплюшчыла вочы гаспадарыня хаты, паволi паднялася i села на трэцiм ад iкон табурэце.
-Дык а што ж ты тут вырабляеш? - разгубленая Чарняўская так i стаяла ля парогу.
-Мусiць пара ўжо да мужыка пад Юр’я*, дык вось i вырашыла паглядзець, як я ў труне выглядаць буду, апранула ўсе як трэба, лягла як раз пад люстэркам , агледжвалася ды й задрамала. А ты равеш на ўсю хату...
-Во, пад Юр’я, а за што хаваць нас будуць, грошы ўсе на кнiжцы на нет сышлi, толькi сала кавалак на тысячу купiш, - Чарняўскую непакоiла адсутнасць грошай, - нi табе труну купiць, нi бацюшку пазваць на могiлкi..
-Нiчога, навярху ляжаць не будзем, неяк пахаваюць, - Мiхаiлiха паднялася з табурэта i да канца выкруцiла ручку на радзiве, ўбiраючы голас дзiктара, якi ўсе распавядаў пра кандыдатаў у кiраўнiкi дзяржавы, – Балбатуны, ябi iх маць...

*пад Юр’я – на могiлкi. У Красным продкаў памiнаюць на Радаўнiцу i на Юрыя.

=BY=SERG, Только начал читать и сразу наткнулся на трасянку

пахожыя на

.

=BY=SERG:

Physic, там много трасянки. Но конкретно за эту спасибо, надо поправить.

ну нармалёва так напісана

=BY=SERG:

Балбатуны, ебi iх маць...

ябі, тут яканне Хаця гэта русізм

Дарэчы, з 80-х гг. узмацнілася тэндэнцыя ўжываць канчатак -у: пры АндропавУ, пры Хрушчову, пры Купалу, аб Міколу, аб міністру, а не аб міністры, Міколе...
дажываўшая -- якая дажывае, але вось разложаны -- выдатна , бо няма ў нас "разлажыўшыхся"

mikola1l, ябі - да, так смачнее выходит)))

mikola1l:

бо няма ў нас "разлажыўшыхся"

- помню была у нас нейкая "падла разлезлая"

AutVit:

А што гэта за трасяначнае апавяданне?

- декаданс местечковый, потянуло меня на прозу жизни

=BY=SERG:

ябiiхумаць...

Дзядуля так казаў) Дый увогуле ў нас на весцы.
Пачувалася менавiта ў адно слова.

ябiiхумаць - вось дакладна гаварылі !!!

AutVit, какой именно норме, их сейчас как блох на собаке

AutVit, считайте меня безграмотным, вам разрешаю)))

AutVit, можно, и даже нужно иногда, потому что языку все равно, кто на нем общается, гопота, неграмотные селяне, или сильно грамотные горожане. Язык велик и многообразен, литературная норма для него как панцирь для рака,- рано или поздно рак вырастает и сбрасывает панцирь, чтобы на его месте вырос новый

AutVit, мне уже и самому интересно)))